Bizim bu yalnızlığımızı kâğıtlara döken de kim Hâce hangi müptedi içmek istiyor ırmağımızın acı suyundan? Üstelik kapımız da zorlanıyor günlerdir; oysa biz ne biliriz evcil kediler ve kalabalıklar üzerine söyleşmeyi!
Bırakalım da kaldırsınlar üzerimizdeki ıssızlığı çok ağır ve hep içeri doğru çünkü! Oturup konuşmak yahut bir denizi kucaklamak beyhude ah, bir de göğsümüze vurup duran şu amansız dalgalar!
